God op de eerste plaats en vertraging gewenst

God op de eerste plaats en vertraging gewenst

Bladerend door de vastenkalender van Broederlijk Delen bleef ik hangen bij het artikel over Godsbeleving in Burkina Faso. Net als bij ons manifesteren zich verschillende godsdiensten in de samenleving. Lore Raport, van Broederlijk Delen, schrijft dat de wereld wat kan leren van de tolerantie en het bodemloze respect van de Burkinezen tegenover hun andersgelovige medeburgers. In eenzelfde gezin is niet iedereen noodzakelijk aanhanger van dezelfde godsdienst. Zo is dat ook bij Michel Tindouré, een jongeman uit Gourcy, een stad ten noorden van Ouagadougou. Zijn vader is moslim, zijn moeder katholiek, maar zelf koos hij voor het protestantisme “omwille van de sfeer en de muziek tijdens de diensten.” Geloofsbeleving in Burkina Faso is heel persoonlijk, maar algemeen geldt: “Wende ya Wende, God is God en God staat altijd op de eerste plaats.”

Christen worden is een persoonlijke keuze

Ook in onze samenleving geldt dat we niet meer als christenen geboren worden, maar wordt een geloofsovertuiging meer en meer een persoonlijke keuze is. Daarom vind ik het belangrijk dat in onze gezinnen, in de scholen en in de catechese helder uitgelegd wordt waar ons geloof voor staat. Soms probeert men het geloof te herleiden tot algemeen menselijke waarden, die wel belangrijk zijn, maar waarin God en Jezus worden weggemoffeld. Het is me al verschillende keren overkomen dat ik teksten voor een eucharistieviering aangeboden krijg, waar lezingen vervangen worden door weliswaar mooie verhaaltjes, maar waarin God niet meer spreekt. Dan staat God niet op de eerste plaats. Als we jongeren en volwassenen opnieuw willen warm maken en begeesteren, als we ze in de toekomst willen laten kiezen voor het christendom, dan zal dat niet kunnen door Hem dood te zwijgen, Hem naar de achtergrond te duwen en onze godsdienstige liederen te vervangen door hippe songs uit de hitparade en musicals, hoe mooi ze ook zijn.

Vertraging gewenst

Priester Erik Galle schrijft even verder in de vastenkalender dat de veertigdagentijd een veertigdagenkuur is om snelheid te minderen in het leven. Wie zijn tempo vertraagt, ontmoet soms andere mensen langs de weg of ziet in welke mooie streek hij zich eigenlijk bevindt. Dat ervaar ik ook hier in Tielt-Winge. Als ik de kans zie en de tijd of het weer laat het toe, dan neem ik al eens de fiets naar een afspraak. Ik kan dan genieten van het golvend landschap, ook al zijn er enkele kuitenbijters bij. Al fietsend onderweg word ik al eens aangesproken door medeparochianen en dan maken we een praatje. Dat menselijk contact doet me deugd en het herinnert me eraan dat God alleen maar mensen heeft als zijn instrumenten om in onze samenleving werkzaam te zijn en zijn droom te helpen waarmaken.

Sint-Jozefkapel in Houwaart, een rustig plekje om te bidden

Het liefst van al zou ik nog te voet gaan, maar dat laat de agenda niet toe. Toch sloot ik me op 19 maart aan bij de bedevaarders die zingend en biddend optrokken naar de Sint-Jozefkapel in Houwaart. Ook dat is een manier van stilvallen. De ouderen onder hen herinnerden zich hoe vroeger het hele dorp met de fanfare erbij opging naar de kapel. Zo massale stoeten zullen we in de toekomst wel niet meer meemaken, maar een zondagse tocht met kandidaat eerstecommunicanten en vormelingen, samen met hun ouders, voorafgegaan door een kort catechetisch moment en een afsluitende ontmoeting met koffie, chocolademelk of een fruitsap. Dat moet toch mogelijk zijn. Of is dat teveel gedroomd?

Zelf bladeren in de vastenkalender kunt u nog steeds op het internet. Surf naar https://issuu.com/toonvw/docs/vastenkalender_2017

Volgende zondag vragen we uw collecte voor Broederlijk Delen in:

5de zondag in de 40-dagentijd Collecte Broederlijk Delen

Za 1 april Zo 2 april

Sint-Denijs Houwaart St-Mattheus Meensel Onze-Lieve-Vrouw Tielt

18:00 09:00 10:30

Gezinsviering met eucharistie Eucharistie Eucharistie

Diaken Luc Claeys

Parochieschool in Tielt steunt vluchtelingen

Elk jaar opnieuw zet de katholieke school ’t Hagekind zich tijdens de vastenperiode in voor een project in het Zuiden. Dit jaar koos de pastorale ploeg van de school ervoor om de leerlingen te confronteren met de zeer actuele vluchtelingenproblematiek.  Enkele weken lang in de veertigdagentijd werken ze rond mensen op de vlucht voor oorlog, geweld en honger.

Peeterskasteel te Scherpenheuvel

Het leerproject van de school en de concrete hulp richt zich dit jaar op de werking in het opvangcentrum van het Peeterskasteel te Scherpenheuvel. In het kasteel dat door de parochie van Scherpenheuvel ter beschikking werd gesteld krijgen een 170-tal vluchtelingen en asielzoekers uit vooral Syrië, Afghanistan, Irak en uit de landen van de Sahel een eerste menselijke opvang in afwachting van een beslissing over hun erkenning.

Dankzij Restart kan Hasibullah aan
de slag.

De vzw ‘Restart, House of Hope’ te Zichem -  een initiatief dat voortvloeit uit de werking rond het kasteel - opent in mei haar deuren. Dit centrum wordt een plaats waar mensen mekaar kunnen ontmoeten in een multiculturele sfeer (een beetje toerisme ook). De vzw wil hiermee vooral de vluchtelingen helpen integreren in de samenleving via werkinitiatieven. (resto-fietsatelier-naaiwerk-postbedeling-…). Op hun website en facebookpagina kan je heel wat concrete verhalen lezen over vluchtelingen die een nieuwe start nemen. Zo lazen we hoe een jonge vluchteling terecht kon in een chocoladefabriek. "Ik zoek iemand met goesting en talent", gooide een succesvolle plaatselijke ondernemer ons voor de voeten. De vzw nam die uitdaging aan en selecteerde uiteindelijk Hasibullah. Vorige week tekende hij een opleidingscontract dat hem op weg kan zetten naar een bijzonder succesvolle toekomst. Hij gaat zich volledig moeten inzetten om het waar te maken. Vandaag was zijn eerste werkdag. Zijn brede glimlach toen hij binnenkwam, sprak boekdelen. Dat komt goed.

Vastenactie en voettocht

Enkele weken geleden kwamen verantwoordelijken van het opvangcentrum, o.a. Caritas Internationaal, met enkele vluchtelingen een ganse dag spreken over de problematiek. De verhalen van de vluchtelingen over de oorlog en de verschrikkelijke reis raakten kinderen en leerkrachten in het hart.

De zesdeklassers van 't Hagekind op bezoek in het Peeterskasteel

De school ’t Hagekind organiseerde ook al een dag vol met werkwinkels waar er samen met vluchtelingen werd gekookt, gedanst, geleerd (talen) en gemusiceerd. Zo leerden ze elkaar en elkaars cultuur beter kennen in alle verdraagzaamheid.

Ze sluiten de vastenactie af met verbroedering en een blijk van steun en solidariteit. Daarom gaat de jaarlijkse vastenvoettocht van de school naar het Peeterskasteel in Scherpenheuvel. Op vrijdag 31 maart hopen ze daar met alle kinderen van de lagere school op het plein voor het kasteel te picknicken en onze morele en geldelijke steun over te maken.

Diaken Luc Claeys met dank aan onderwijzer Valère Van Gramberen voor de informatie.

Solidariteit als antwoord

Zondag 26 maart is de eerste collectezondag van Broederlijk Delen. Nationaal zijn er twee collectedagen voorzien. Om niet telkens in dezelfde parochies geld rond te halen, heeft de federatieploeg van Tielt-Winge de collectes gepland als volgt:

-          In het weekend van 25 en 26 maart in Sint-Martinus Tielt, Sint-Pieter Kiezegem en Sint-Joris Winge.

-          In het weekend van 1 en 2 april in Sint-Denijs Houwaart, Sint-Mattheus Meensel en Onze-Lieve-Vrouw Tielt.

© Broederlijk Delen -  Burkina Faso is een kurkdroog 

land in de Sahelstreek

Alvast hartelijke dank voor uw steun en solidariteit met de bevolking van Burkina Faso.

Over solidariteit schrijft priester Erik Galle in de vastenkalender van Broederlijk Delen. Hij staat op tegen de gedachte dat geluk volledig maakbaar is en dat we alles in eigen handen hebben. Dat is volstrekt onjuist. Er zijn genoeg voorbeelden van mensen die moeten opgroeien in een land waar oorlog of onderdrukking heerst. Wij kunnen dat allemaal niet oplossen, het enige antwoord is solidariteit, schrijft hij.

Priester Galle maakte er een gebed over:

Ik vraag me wel eens af

 © Broederlijk Delen

Een vormingscursus kost 19 euro

hoe Gij dat doet, God,
om al die mensen

over de hele wereld graag te zien.

Ik weet wel dat Gij God zijt,

maar wordt Gij daar nooit moe van?

Als antwoord zegt Gij me

dat solidair zijn

jouw manier van zijn is

en dat je hierin niet alleen staat.

 

© Broederlijk Delen
Voor 38 euro kan men een schaap kopen.

Je weet niet welk een kracht

er in mensen schuilt, zegt Gij,

wat de ene mens

voor de andere over heeft.

Als je dat allemaal optelt

krijg je een berg

van inzet voor de naaste.

Dat te zien geeft mij de zekerheid

dat Mijn schepping

verder gaat.

© Broederlijk Delen 

Eén dag een vrachtwagen huren 

kost 120 euro aan de boeren.

“Wie in Burkina Faso geboren wordt, leeft in een West-Afrikaans Sahelland dat kreunt onder een verpletterende hitte. Het is één van de armste landen ter wereld. Acht maanden lang valt er amper een druppel. Geen wonder dat de boeren voor heel wat uitdagingen staan. Daarom helpt Broederlijk Delen de boeren om hun akkerland te beschermen en te herbeplanten”, schrijft de directeur van Broederlijk Delen, mevr. Lieve Herijgers.

In de vastenkalender lees je hoe kleine bedragen al een wereld van verschil kunnen maken voor de mensen ter plaatse:

• Met 19 euro kunnen boeren een vorming ontvangen om de vruchtbaarheid van hun gronden te beschermen.
• Als we 38 euro schenken, kan een vrouw een lening aangaan om één schaap te kopen dat zorgt voor extra inkomen en mest.
• Voor 120 euro kunnen lokale boeren een vrachtwagen huren om stenen te vervoeren naar hun velden waarmee ze erosiedijken aanleggen.

Je kunt de vastenkalender ook altijd online lezen: https://issuu.com/toonvw/docs/vastenkalender_2017

Luc Claeys, diaken.

                

De kracht van de verandering

Vermoeid van de tocht ging Jezus zomaar bij de bron zitten, staat er in het commentaar van de vastenkalender bij de evangelielezing van zondag 19 maart. Jezus zit op de rand van een waterput wanneer tegen het middaguur een Samaritaanse vrouw komt om water te halen. Jezus vraagt de vrouw om Hem water te geven en er ontspint zich een gesprek over de échte betekenis van water, Jezus heeft water dat leven geeft. Door de ontmoeting komt de vrouw tot inkeer en geloof.

Het schapenfonds

Een prachtig verhaal. Enkele bladzijden hiervoor lezen we in diezelfde kalender op donderdag 16 maart hoe het leven van een 53-jarige vrouw, Binta Deira, daadwerkelijk veranderde dankzij de steun van Broederlijk Delen.

Vijf jaar geleden kreeg de Burkinese een microlening waarmee ze

een jong schaap kon kopen dat ze voederde met groenten- en fruitafval. Een half jaar laten kon ze het vetgemeste schaap verkopen en de lening terugbetalen. Ze hield nog geld genoeg over om haar kinderen naar school te sturen en om onbetaalde rekeningen en onvoorziene uitgaven te dekken. Ze leerde ook mest te gebruiken zodat de oogsten uit haar moestuin fors stegen.

Vandaag heeft ze geen leningen meer nodig. Ze spaarde flink wat geld, kocht onlangs vijf schapen en runt een eigen kledingzaakje. Ze kijkt ook uit naar de toekomst en zei: “ik hoop ooit over te schakelen naar het vetmesten van runderen. Een rund produceert meer mest, verlicht het werk op het veld en biedt een grotere zekerheid van inkomsten.”

Vooruitblik naar Pasen

Het verhaal van de Afrikaanse vrouw is een mooi voorbeeld van hoe onze offers in de vastentijd daadwerkelijk nieuw leven kan bieden. Het is een echt verrijzenisverhaal, een verhaal van opstaan uit de miserie en de armoede naar een zelfstandig nieuw leven met een hoopvolle blik op de toekomst.

Over die hoop, denkt priester Erik Galle verder na. “Hoop ervaar ik als een touw. Wij gooien dat niet voor ons uit, neen het wordt ons toegegooid. Het komt erop aan dat te grijpen. De kracht van de hoop wordt vaak onderschat”, schrijft hij.

Erik Galle vergelijkt de hoop met God. Zoals hopen veel moed vraagt, getuigt geloven in God van stoutmoedigheid. “Hopen is verder zien dan wat er te zien valt. Het is zich op weg begeven terwijl men op voorhand niet over alle informatie beschikt. Hoop en geloof stuwen ons allebei vooruit, hun bekroning vinden ze in de liefde, de grootste van de drie”, aldus Galle.

Kalender online

De vastenkalenders in onze kerken zijn uitverkocht, maar dat moet u niet beletten om hem te lezen. U kunt de vastenkalender ook online raadplegen zoals ook ik dat deed bij het schrijven van dit artikeltje. Ga naar https://issuu.com/toonvw/docs/vastenkalender_2017.

I will make a great nation of you

Homilie 2de zondag in de veertigdagentijd

Homilie

Ik zal je tot een groot volk maken. Ik zal je zegenen en je naam groot maken zodat hij een zegen zal zijn, zegt de eerste lezing.

I will make a great nation of you. I will bless you and make your name great, huge, so that he will be a blessing. God, bless you.

Abraham - Bron: http://www.bijbelin1000seconden.be

Beste broeders en zusters, toen ik deze lezing voor de eerste keer las in voorbereiding van deze zondagsviering liep er toch een rilling over mijn rug. De herkenning van deze zinnen in de toespraken van de nieuwe Amerikaanse president deed me huiveren. Daarom heb ik de tekst herhaaldelijk opnieuw gelezen en gelezen. Al gauw merkte ik dat er toch opmerkelijke verschillen zitten in deze oproep van onze Heer en de toon van de huidige machthebber in het Witte Huis. Ik zag er een drietal!

God roept Abraham om weg te trekken uit zijn land. ‘Ga weg jij uit je land, uit je geboortetent en uit het huis van je vader’, zegt de oorspronkelijke tekst, ‘Ga naar het land dat ik zal je zal wijzen.’ Ja, broeders en zusters, dat is iets heel anders dan het politieke discours dat we vandaag horen in Amerika en in de politieke verkiezingsmeetings in Frankrijk en Nederland dezer dagen. Bij onze Heer is geen plaats voor muren en grenzen. Neen, hij roept Abraham op om immigrant te zijn, om weg te trekken uit de steden Ur en Chadar naar Kanaän. Abraham moet met zijn gevolg van het huidige Irak naar een wat wij vandaag Israël noemen, een land aan de Middellandse Zee.  Dat is toch een opmerkelijk verschil.

Er is nog een ander verschil. Door jou zullen alle geslachten een zegen zijn op aarde. Zegenen dat is alle goeds toewensen, leven, vruchtbaarheid en geluk aan anderen. Dat is wat onze God doet en vraagt aan ons. Spreek je zegen uit over anderen. Hij zegt niet om anderen te beschuldigen, te verwensen of uit te maken.

Tenslotte zie ik nog een verschil. De slogan ‘We will make America’ great again is een loutere belofte en we moeten ook nog afwachten of ze zoals veel verkiezingsbeloftes zal waar gemaakt worden. In de uitspraak van onze Heer zit ook een belofte natuurlijk, ik zal van u een groot volk maken en ik zal u zegenen, maar het is op de eerste plaats een oproep: ‘Trek weg, breek uw tent op en ga.’ Het is een oproep naar Abraham om iets te doen.

Met Arbraham, beste broeders en zusters staan we aan het begin van de geschiedenis van het Joodse Volk. Hij is een aartsvader, niet alleen van de joden, maar ook van de moslims en de christenen trouwens. In die zin verdeelt hij ons niet, maar is hij iemand die ons verbindt. Elke oproep aan figuren in de Bijbel, is niet alleen een oproep aan hen, aan Abraham die vierduizend jaar geleden leefde, maar het is tegelijk ook een oproep aan ons allemaal, het is ook ons roepingsverhaal.

Dan vraag ik me af iets af broeders en zusters en als ik het verhaal van Abraham herlees stemt het me zeer hoopvol. Kunnen wij net als Abraham opstaan, kunnen we dan net als hij aan het begin staan van een heropleving van onze kerkgemeenschap? Neen diaken, hoor ik soms, wij zijn hier in de meerderheid oude mensen, 75-plussers, dat is niets meer voor ons. Daar beginnen we niet meer aan! Toch wel zeg ik u, Abraham was 75 jaar toen hij door de Heer geroepen werd (en hij was 175 toen hij stierf, al moeten we dat niet te letterlijk nemen) en hij nam zijn vrouw, zijn neef Lot en hele trits dienaren en dienaressen met zich mee. We kunnen anderen op sleeptouw nemen en begeesteren.

Het verhaal van Abraham is een verhaal dat zegt wat geloven is. Het is een wegtrekken uit je eigen land om te gaan wonen in het land van God. Maar omdat men van het land van God heel dikwijls zijn eigen land maakt, worden we door onze Heer telkens opnieuw opgeroepen om weg te trekken. We worden dus niet letterlijk opgeroepen om weg te trekken, we moeten niet weg uit Tielt, Kiezegem, Sint-Joris-Winge, neen ik zou zeggen blij hier, maar het is een oproep om weg te trekken uit vastgeroeste situaties, het is een spirituele, een geestelijke uittocht om weg te gaan uit onze comfortabele situatie om als kerk ten dienste te staan van de anderen, onze medemensen, de armen, de zieken, de vreemdelingen, de jongeren en zo aan vernieuwing te werken.

Onze God, Jezus is daarbij ons lichtend voorbeeld. Hij is de bron waaraan wij ons kunnen laven. Elke Eucharistieviering is telkens opnieuw zo een geestelijke uittocht, waarbij we opstaan, die ons vreugde schenkt in het hart, net zoals die leerlingen die op de berg waren met Jezus. In elke Eucharistie licht iets op van Pasen, zoals die witte verschijning van Jezus op de berg, glanzend als licht en stralend als de zon.

Nochtans kunnen we hier niet blijven. Na een uur worden we weggestuurd. Zoals Abraham en de leerlingen moeten we na deze viering onze tent opbreken en rechtstaan om anderen te vertellen over de vreugde die we hier beleven en moeten we die vreugde ook in werkelijkheid waarmaken en uitdragen. Als we dat doen, als we goed spreken over andere mensen en ze geluk en vruchtbaarheid en leven toewensen, dan zijn we een groot volk. Dan kunnen we zonder huivering zeggen: We will be a great nation again, we are huge, we live in the promised land.

Wereldwijde verbondenheid

Ook in deze tweede week van de vastentijd blader ik door de vastenkalender van Broederlijk Delen en blijf meteen stilstaan bij de pagina van woensdag 8 maart. Het artikel vertelt het verhaal van Hilde Martens en Elba Riviera Urbina, een jonge vrouw uit Sint-Truiden en een dame uit Nicaragua. Ze leerden elkaar kennen via een uitwisselingsproject waarbij Truienaren werden warmgemaakt voor ontwikkelingssamenwerking.

Elba Riviera Urbina en Hilde Martens

Hilde is een grote voorstander van wederzijdse ontmoetingen tussen Vlaamse jongeren en hun leeftijdsgenoten uit het Midden-Amerikaanse land.  De Nicaraguaanse is vooral onder de indruk van onze democratische samenleving en ze zegt dat we het moeten koesteren want in haar land wordt een zeer autoritair beleid gevoerd. De inleefreizen en uitwisselingsprojecten vindt ze nog belangrijker dan de financiële steun omdat de vriendschapsbanden haar kracht geven in haar inzet voor de plattelandsbevolking van Nicaragua.

Het is ook mijn eigen ervaring. Enkele jaren geleden hadden we via Broederlijk Delen, Debjeet Sarangi, een man uit India te gast in mijn toenmalige parochie en zelf reisde ik tweemaal naar Zambia voor een project waarbij een hospitaaltje werd gesteund. Ja, er zijn grote culturele verschillen tussen mensen, maar evenzeer zijn we allemaal op zoek naar een warme thuis, een goede toekomst voor onze gezinnen en wensen we niets meer dan een vredevolle samenleving.

Het geluk vermenigvuldigt zich slechts wanneer je het met iemand deelt.

Priester Erik Galle schrijft op zaterdag 11 maart over vertrouwen. Vertrouwen richt mensen op, schrijft hij en je kunt het ook niet bestellen of aan huis laten afleveren Vertrouwen komt er pas wanneer je eerst liefde geeft en krijgt. Priester Galle is ervan overtuigd dat God zijn liefde onophoudelijk onze richting uitstuurt. Daarvoor schakelt Hij mensen in die zijn Liefde in daden omzetten.

Mensen die opgericht worden en niet neergedrukt worden, dat zijn verrijzeniservaringen. In het Evangelie van zondag 12 maart, krijgen we een voorproefje van de verrijzeniservaring.  Boven op een berg ervaren Jezus en zijn leerlingen een gelukzalig moment, dat zo een deugd doet dat de leerlingen er zouden willen blijven. Salesiaan Wim Collin reflecteert over deze lezing in het Mattheusevangelie (Mt17, 1-9).

Misschien krijg je zelf ook de smaak te pakken om in deze vastenkalender te bladeren. Als je hem niet gekocht heb in onze kerk, kan je hem ook nog online raadplegen en surfen naar https://issuu.com/toonvw/docs/vastenkalender_2017 . Van harte aanbevolen!

"Sint Paulus zou grote Facebookfan zijn"

DEKEN FELIX VAN MEERBERGEN PRINT ZIJN JAAR OP SOCIAAL MEDIUM AF

Felix Van Meerbergen is trots op zijn Facebook dagboek. -  "Moest Sint Paulus vandaag leven, hij zou actief zijn op Facebook", zegt Felix Van Meerbergen. De deken van Diest is zelf heel bedrijvig op Facebook en liet zijn posts, commentaren en likes van 2016 bundelen in een turf van een boek. De priester gebruikt de sociale media voor van alles en nog wat. "Mijn zetel stuk? Niet lang na mijn post was die netjes hersteld."

Bollen

BART CLAES

Bollen

Bijna 3.000 vrienden heeft hij op Facebook, en bijna elke dag post hij wel een bericht. Een commentaar op de actualiteit, een verontwaardiging, een foto, een bedanking of een blij moment. En dat levert telkens een hoop likes en reacties op, want deken Felix is geliefd op de sociale media. Tijd om een dagboek bij te houden, heeft hij niet. Maar een geprinte versie van al zijn posts met de commentaren erbij, komt aardig in de buurt.

"Het was een aanbod van Facebook zelf", vertelt hij. "Het is een modern dagboek. Je herleest wat je het hele jaar heeft beziggehouden, wat je dacht over de gebeurtenissen. Ik heb er nu eentje van 2016. En wie weet doe ik het volgend jaar opnieuw", Vooraan in het boek staat de foto van Felix die het meeste likes kreeg in 2016. Het toont een goedlachse deken, met een supportersmuts van de Rode Duivels op het hoofd.

Kookvuur hersteld

Waarom is hij zo actief op sociale media, terwijl de meeste andere priesters er ver van weg blijven? "Ach, moest Sint Paulus vandaag leven, ook hij zou actief zijn op Facebook", lacht de Diestse deken. "Paulus schreef volop brieven en liet die per koerier naar christenen van overal brengen. Dan is een bericht op Facebook wel gemakkelijker. Ik zie vooral voordelen van de sociale media: je bereikt veel mensen veel sneller. Als ik iemand zoek om dwarsfluit te spelen op een viering, of om mijn zetel te herstellen, dan post ik een berichtje. Acht keer op de tien heb ik dezelfde dag nog een oplossing."

Deken Felix gebruikt Facebook niet alleen om praktische problemen op te lossen, hij deelt er ook zijn mening over wat er gebeurt in de wereld. Zo kijkt hij bedroefd naar wat Amerikaans president Donald Trump in zijn land aanricht. Zijn post: "Toch erg dat men in het land van Trump de transgenders weer in het verdomhoekje duwt. Zogenaamd religieus rechts mist empathie en inleving." En ook over de Telenet-vergoeding van politicus Koen Kennis (N-VA) die op de rekening van Leen Verbist (sp.a) werd gestort, was hij niet mals. "Wie gelooft die mensen nog?", klonk het.

"Ik geef commentaar op dingen die me blij maken of dingen die me ergeren", vertelt de Diestse deken. "Maar ik ben er wel voorzichtig mee. Soms zijn de reacties van mensen nogal sterk en ontstaan er disputen. Als een discussie tussen enkele volgers uit de hand loopt en ik kan het niet meer beheersen, haal ik mijn bericht weg."

Kwetsbaar

Het profiel van Felix is openbaar en dat maakt hem kwetsbaar voor wie hem wil raken. Dat ondervond hij al aan den lijve nadat hij zich op de regionale televisie uitsprak over de Kerk. "Ik hield een pleidooi om ook mensen te zegenen die niet kerkelijk kunnen huwen, zoals holebi's en gescheiden mensen. Een bepaalde groep heeft mij toen in diskrediet proberen te brengen. Foto's en teksten op Facebook werden van het net geplukt en uit hun context gerukt, en tegen me gebruikt." Felix heeft het over de vereniging Pro Familia, een clubje hardliners in de marge die de deken op hun website afstempelen als een ketter die de "heilige kerk wil vergiftigen met de sacramenten van Satan". "Ik heb na die hetze mijn Facebookaccount minder openbaar gemaakt. Even maar", zegt deken Felix. "Want ik heb niets te verbergen."

En wat het aartsbisdom van priesters op sociale media vindt? "Ik denk niet dat het bisdom er veel van weet", lacht de deken. "Maar ik ken wel mensen binnen het bisdom die actief zijn op sociale media. Het aartsbisdom zelf heeft geen Facebookpagina. Het Vaticaan? Dat is alleen actief op Twitter."

(Uit Het Laatste Nieuws van zaterdag 4 maart 2017)

Doopseizoen van start

Ik weet niet of je kan spreken van een doopseizoen. Feit is dat er meer kindjes in de lente en in de zomer worden gedoopt dan in de donkere winterdagen. In elk geval stromen de aanvragen voor een doop - nu het voorjaar aanbreekt - bij bosjes binnen.

Dit zijn in de eerste vier kinderen die in 2017 gedoopt werden, allemaal in de Sint-Joriskerk te Sint-Joris-Winge. Het lijkt op alle vlak wel de drukste parochie te zijn in Tielt-Winge.

Mij treft altijd de vreugde die de doopfoto's uitstralen. Ik bid dan altijd voor deze gezinnen dat ze die vreugde ook in de toekomst kunnen vasthouden en in hun harten mogen bewaren.

Van harte proficiat aan de ouders, de doopmeters en dooppeters, de grootouders en aan de kinderen die  nieuwe geloofsleerlingen geworden zijn!
Diaken Luc.

Laute en Elley werden op zondag 29 januari gedoopt in de Sint-Joriskerk te Winge. 

Tibo en Arthur ontvingen op zondag 26 februari het sacrament van het doopsel in de kerk te Sint-Joris-Winge.

Breng ons niet in beproeving...

Tijdens deze eerste zondag in de vastentijd horen we het verhaal Jezus die naar de woestijn trekt en daar allerlei beproevingen moet doorstaan.

Jongeren, gezinnen met kinderen en allen met een jong hart kunnen met ons meevieren in de Sint-Denijskerk van Houwaart op zaterdag 4 maart om 18:00 uur.

De vieringen op zondag gaan door in Meensel en in Tielt.

- Zondag 5 maart om 09:00 uur in de Sint-Mattheuskerk te Meensel (samenzang)

- Zondag 5 maart om 10:30 uur in de Onze-Lieve-Vrouwkerk te Tielt (opgeluisterd door het koor van Tielt)

Tip: Wil je al iets meer weten over de Bijbellezingen en de verhalen, surf dan zeker eens naar de site Bijbel in 1000 seconden.

Diaken Luc Claeys

Vastenboodschap van onze bisschop

We mogen niet vergeten dat we gedoopt zijn. Want dat is het gevaar wanneer iemand al van oudsher christen is: dat we niet meer beseffen wat dit betekent. Dat het een gewoonte wordt die tot niet veel meer engageert. Zoals Jesaja het zegt: ‘Dat volk eert Me wel met de lippen maar hun hart is ver van Mij.’ Of zoals we het vandaag uit de mond van de profeet Joël horen: ‘Scheur uw harten, niet uw kleren.’ Vastentijd: veertig dagen om niet te vergeten dat we gedoopt zijn. Veertig dagen om ons voor te bereiden om volmondig en in alle vrijheid te kunnen antwoorden op de vraag die ons met Pasen zal gesteld worden: of we inderdaad christen zijn en het willen blijven. Ik wens u van ganser harte een intense voorbereidingstijd op Pasen!

+ Mgr. Jozef kardinaal De Kesel, aartsbisschop van Mechelen-Brussel